എന്തു നാം ചിന്തിയ്ക്കുന്നതെല്ലാമേ ശരി തന്നെ-

യെന്നു നീ നിനയ്ക്കാക, യറിക, യവനിയില്‍

ഒന്നുപോല്‍ ചിന്തിച്ചിടും ജനങ്ങള്‍ കുറഞ്ഞിടു-

മൊന്നിനും പറയുകിലില്ല, സ്ഥായിയാം ഭാവം.

നിന്നെ നീയളക്കുവാനെടുക്കുമളവിനെ-

യെങ്ങനെയളക്കും നീ, തെറ്റിനെ ശരിയുമാ-

യെങ്ങനെയുപമിയ്ക്കും, നിന്നിലെ നീയല്ലയോ

പിന്നെയും വരുവതാ മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ തീര്‍പ്പാന്‍?

കണ്ണുകള്‍ വീക്ഷിപ്പതു സത്യമായ് നിനച്ചിടാം
കര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ക്കറിയില്ല സത്യവുമസത്യവും

വലത്തെക്കരം ചെയ്യും ചെയ്തികളറിയുവാ-

നിടത്തെക്കരത്തിനു കഴിഞ്ഞില്ലെന്നും വരാം.

അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളായിടാം, മനം തുറ-

ന്നൊരൊട്ടു കാര്യം പറഞ്ഞന്യോന്യമെന്നായിടാം

അതിന്നും പുറത്തായിട്ടവന്‍ തന്‍ സ്വകാര്യമാ-

മൊരു ലോകത്തെക്കാണാ, മറികയതേ സത്യം.

അവിടെക്കാണും സുഖ-ദു:ഖങ്ങളിതൊന്നുമ-

ല്ല,റിയാനാവില്ലല്ലോ , കനത്ത മുഖം മൂടി-

യ്ക്കിടയില്‍ ത്തടഞ്ഞിടുമാഹ്ലാദത്തുടിപ്പുകള്‍

ഇടയ്ക്കൊക്കവേയണപൊട്ടിയിട്ടൊഴുകിടാം

ഒരു കൊച്ചു ഗദ്ഗദത്തിന്റെ വീര്‍പ്പുക,ളുയര്‍ന്നിടാം

ഒരുവേള തെന്നലില്‍ നിന്റെ ചാരത്തെത്തിടാം

സ്വയം നീ ചമച്ചിടും പത്മവ്യൂഹത്തില്‍ കിട-

ന്നുഴലാന്‍ നിനക്കെന്നും വിധി നീയറിയുക

ചമച്ചീടിന നേരം പുറത്തു കടന്നിടാ-

നൊരിയ്ക്കല്‍പ്പോലും വഴി കണ്ടെത്തുന്നില്ല

പഠിച്ച വഴികളും കനത്ത സന്നാഹവു-

മൊടുക്കം മറക്കുന്നോ വിധിയെന്നിതിന്‍ നാമം